Zalig Pasen!

09-04-2023

We vieren vandaag Pasen, feest van het Licht. Narcissen fleuren met hun fris-gele kleur wandelpaden en borduren op. Ook al doet het weer nog niet echt mee, de natuur staat te popelen om in gang te schieten. Wat ondergronds al enkele maanden bezig is, voelt de drang om los te barsten, om nieuw leven volop te vieren.

De eerste drie maanden van 2023 zijn gepasseerd en die hebben niet alleen op het wereldtoneel veel in gang gezet, ook op persoonlijk vlak zijn er veranderingen op til. Soms is het alsof een onzichtbare hand je meevoert en een bijna onhoorbare stem je influistert: Kom, kom maar mee, ik wil je iets laten zien. Soms is het goed om je te laten leiden, onwetend, onvoorbereid, en je op onbekend terrein te begeven. En zo gebeurde. Ik liet me meevoeren.

Het besef is er al een tijdje dat La Ruine d'Or in mijn eentje runnen een beetje zwaar wordt. Mogelijkheden werden overlopen om het voor mezelf lichter te maken, misschien door hulp te zoeken en werk te verdelen? Maar dat voelde niet juist aan. Om een lang verhaal kort te maken, ik kies ervoor om kleiner te gaan wonen en dichter bij familie. Het heeft niets te maken met de plek hier an sich. Chenogne voelt nog steeds paradijselijk aan. Elke morgen is een blik werpen op de tuin of buitenstappen en gewoon dankbaar zijn om die groene schoonheid, het eerste wat ik doe. Het verveelt niet, nooit. De warmte voor deze plek blijft.

Maar de zee roept. Tijdens een korte vakantie in Zeeuws-Vlaanderen wandelen langs het water, de wind voelen die over de polders vrij spel krijgt en genieten van kleine dorpskernen met pittoreske huisjes, dat alles bracht iets teweeg. En in één van die huisjes, zal ik straks mijn intrek nemen. Een verhuis staat voor de deur en dat is spannend, heftig en zal de komende 3 maanden wel wat werk met zich meebrengen.

Afscheid nemen van de Ardennen maak ik niet zwaarder dan nodig. Het is goed om er tijd voor te nemen en tegelijk voor ogen te houden wat die bijna 14 jaar me gebracht hebben, en dat neem ik sowieso met me mee. Dat zit vanbinnen. Er is nu een stille en oprechte hoop dat het huis in goede handen komt, de juiste mens op de juiste plek. En de Ardennen zijn nog niet van me af, ik kom er zeker nog op vakantie!

Voorbije zondag heb ik een bezoekje gebracht aan Avioth. Om de kathedraal binnen te gaan moet je een zware deur met enige kracht open duwen. De beloning was een moment van bezinning, zo net voor het circus begint. De beslissing om Chenogne achter me te laten was als die zware deur openen in de kathedraal van Avioth. Eens de beslissing een feit was, kwam er een nieuwe adem.

Door een vreemde samenloop van omstandigheden, is het begin van een nieuw verhaal geschreven. Vaste routines zijn doorbroken. Er is nog zoveel te ontdekken.
Jullie krijgen binnenkort zeker nog een update in een volgend blogbericht.

Dag lente, goeiemorgen iedereen!